SUÇ VE CEZA

Bundan seneler önce arkadaşım bu romanı okurken "bunu nasıl okuyorsun? " diye şaşırmıştım lakin Rus Dili ve Edebiyatı öğrencisi olmamdan kaynaklı sebeple bu kitabı bu sene mecburi okumaya başlamıştım. Anlatılanlara göre çok sıkıcı olduğu için başta tereddüt ettim. Romana gelince Suç ve Ceza okuduğum en güzel romanlardan biri oldu. Neden mi ? kitabı okurken siz o karakterlerle bütünleşiyorsunuz. Kadını öldürdüğünde bir Raskolnikov, Raskolnikov'u dinleyen bir Sonya ya da aşkına karşılık bulamayıp kendini öldüren bir Svidrigaylov oluyorsunuz. Raskolnikov'un küçücük odası, iç çatışması size aynı duyguları yaşatabiliyor. İlk yaklaşık 100 sayfası işkence gibi geliyor ancak beklenmedik anda kadını baltayla öldürmesi o an psikolojinizi altüst edebilir ya da Svidrigaylov'un beklenmedik bir anda kendini öldürdüğü an eliniz ayağınız tutmayabilir çünkü yazar bu ölümlere kadar yazdığı o kısımlarda bunun temelini atmış, sizi o anlara hazırlamış. abartmıyorum o anlarda psikolojim altüst olmuştu. Özellikle Svidrigaylov'un intihar bölümü... Dunya'dan silahı alıp o an kendini öldürmediği zaman 'demek öldürmeyecek yanlış tahmin etmişim' diye düşünmüştüm ama sonra achilles ile yaptığı konuşmada aniden kendini öldürdüğü an dengem altüst olduğu doğrudur. Nasıl bir romandır arkadaş? Harika ama psikolojimizi bozabiliyor. Bu kitabı hukukçularda okuyormuş suçlu psikolojisini anlayabilmek için ve bu kitabı okuyanlar kendini bir süre sorguluyormuş, değişim gösterebiliyormuş. Ben o kadar olmasam da çevremde buna örnek kişileri görmüştüm. Kısaca 'suç ve ceza' insanı farklı ruh hallerine sokabilen, okuduğunuz ortamdan sizi bazen petersburg'un sokaklarına ya da raskolnikov'un buhranlar geçirdiği odaya götürebilen harika bir psikolojik roman.